ബിന്ദുവിൻറെ മൂന്ന് കവിതകൾ

മഴയെകാത്ത്

മഴയെകാത്ത്
പെയ്തൊഴിഞ്ഞ വാനിൽനോക്കി നിൻമിഴിയിണ ചൊന്നതും
നിൻ വരണ്ട മേനി കണ്ടെൻമനം മൊഴിഞ്ഞതും
ഇനിയുമെന്റെ വരവുനോക്കി കാത്തുനിൽപ്പില്ലെന്നുനീ
നിന്റെ വിരഹ ഭാരമേകും വിങ്ങലിന്റെയലകളിൽ
അന്നു വന്നു പുൽകിയൊരാ രാവുമിന്നുമോർത്തുപോയ്
ഇടിവെട്ടി മിന്നിഞാനന്നു നിന്നിൽ ചേർന്ന നാൾ
വ്രീളാവിവശയാൽ മിഴികൾ കൂമ്പി നിന്നുനീ
ഉദയസൂര്യനിൽ നിന്നടർത്തിവച്ച കുങ്കുമം
പടർന്നലിഞ്ഞ പോലെത്തുടുത്തിരുന്നു നിൻ മുഖം
കാത്തിരുന്നുരുകിനിന്ന നിന്മേനി പകർന്നൊരാ
പുതുമണമുള്ളിലെ പ്രേമം വിടർത്തിയോ
പലകുറി ചെറിയൊരു ചാറ്റലായ് വന്ന ഞാൻ
നിൻ സുഗന്ധത്തിനാൽ കരുത്തനായ് മാറിയോ
കുത്തിയൊലിച്ചന്നു തീർത്ത നീർച്ചാലുകൾ
എൻ നഖക്ഷധങ്ങൾ പോൽ നീറ്റലുണർത്തിയോ
നിന്നിലൊഴുകിത്തുടങ്ങിയോരുറവകൾ
വറ്റാതിരുന്നെങ്കിലെന്നോർത്ത നാളുകൾ
പിരിയാതിരുന്നെങ്കിലെന്നോർത്ത നിമിഷമേ
നീയുമീവേനലിൻ നിഴലിൽ മറഞ്ഞുപോയ്

യാത്ര പറഞ്ഞിത്ര ദൂരത്തിലെങ്കിലും
വരണ്ട നിൻ നെഞ്ചിലെ നീറ്റലറിഞ്ഞുഞാൻ
നിന്നിൽ ജ്വലിക്കുന്ന വിരഹനാളങ്ങളാൽ
വെന്തൊരീ നാളുകൾ മറവിയിൽ പൂഴ്ത്തുവാൻ
ഇരുണ്ടുവീർത്ത കാർമേഘപാളികൾക്കിടയിലായ്
മിഴിവേകും മഴവില്ലിൻ തോളിലേറിയിനിയുമെ
നിന്നെയുണർത്തുവാൻ കെട്ടിപ്പുണരുവാൻ
ഇനിയേറെ വൈകാതെയരികത്തണഞ്ഞിടും
എന്നിലെ പ്രേമത്തെ നിന്നിൽ പകരുവാൻ
പ്രിയയെ നിന്നധരത്തിൽ നനവു പകരുവാൻ ……

ആദ്യ പ്രണയം

പുലർകാലമീകൊച്ചു പുൽനാമ്പിലുടലിട്ട
ഒരു മഞ്ഞുതുള്ളിപോലാദ്യപ്രണയം
ഇത്രമേൽ നൈർമല്യമോടെ പിറന്നൊരാ
കുളിരോലുമൊരുതെന്നലീ പ്രണയം
ഒന്നുമേ തിരികെയാശിച്ചിടാതുറവിട്ട
തളിരാർന്നൊരനുഭവമീ പ്രണയം

വിറയാർന്ന ഹൃദയത്തുടിപ്പായിരുന്നെന്നിൽ
ആദ്യമായ് ചാരെ നീ വന്ന നാളിൽ
നിന്നെത്തുടർന്നുകൊണ്ടാവഴി വച്ചൊരെൻ
പാദങ്ങളെന്തെ തളർന്നിരുന്നു
ആ ചിരിപോലെ മാറ്റേറുമൊരു പുഞ്ചിരി
വേറേതുമില്ലെന്ന പോലിരുന്നു
ആ മധുമൊഴിപോലെയീഭൂവിൽ മറ്റൊരു
മൊഴിപോലുമുദയം ചെയ്യാത്ത പോൽ

എന്നുമീ പുലരൊളി തഴുകിയുണർത്തിയ
പൂക്കൾ നിനക്കുള്ളതായിരുന്നു
മാമലയേറിയുദിച്ചു വരുന്നൊരാ
സൂര്യന്റെ ചിരിയും നിനക്കുള്ളപോൽ
പാതി മയങ്ങിയ കണ്ണിൽ തെളിഞ്ഞൊരെൻ
കനവിൽ നിറഞ്ഞതോ നിൻ രൂപവും

രാവിന്റെ മാറിലെ അമ്പിളിക്കലയോടു
കുശലം പറയാൻ തുടങ്ങിയതും
ഇലകളെ തഴുകി വരുന്നൊരാ തെന്നലിൻ
കുളിരതു കൂടി പ്രിയമായതും
വിരസമായതുവരെ കേട്ടൊരാ കിളികളെ
കൊതിയോടെ കേൾക്കാൻ തുടങ്ങിയതും
നിന്നോടുള്ളൊരീ പ്രണയകുസുമങ്ങൾ
എന്നിൽ വിരിഞ്ഞതിൽ പിന്നെയല്ലോ

നിന്നോടു പറയാനാശിച്ച വാക്കുകൾ
നിൻ മുഖം കണ്ടതിലിടറിനിന്നു
എന്നിലൊളിപ്പിച്ച പ്രണയത്തളിരുകൾ
ആ നോട്ടമേറ്റതിൽ വാടിയല്ലോ
പറയാതെയറിയാതെയൊരുകുഞ്ഞു തേങ്ങലിൽ
ചാലിച്ചു ചേർത്തതാണാദ്യപ്രണയം
ഇന്നും തുറക്കാതെ സൂക്ഷിച്ചു വച്ചൊരാ
പുസ്തകത്താളിലെ പീലിപോലെ
മനസ്സിന്റെ താളുകൾക്കിടയിലൊളിപ്പിച്ച
നിറമോലുമൊരുപീലിയാദ്യപ്രണയം.

ഒടിയൻ

നിലാവിൽ കുളിച്ചൊരാ പാതിരാ നേരം
കൊയ്ത്തു കഴിഞ്ഞൊരാ പാടവരമ്പിലായ്
ചാടി മറിഞ്ഞുകൊണ്ടാർത്തുല്ലസിച്ചിവർ
കൂകി വിളിച്ചു തിമർത്തൊരു കാലം

പുറകെകുതിക്കുന്ന വേലിപോലായും
ഉയരം മാറുന്ന കമ്പുപോലായും
ഇരുകാലിലായുന്ന നായായ് കിതച്ചും
ഒറ്റക്കൊമ്പൻ കാളകളിച്ചും
ഇരുളിൽ മറയുന്ന രൂപമായ് വന്നതിൽ
പലരും പേടിച്ച കഥയുണ്ട് പറയാൻ

നിറവയറായൊരു പെണ്ണിനെ കണ്ടാൽ
ഉള്ളിലെ കുഞ്ഞിനെ തേടുന്നൊരത്രേ
ദേഹത്തിലണിയുന്നൊരൊടിമരുന്നാകാൻ
ഗർഭത്തിലുള്ളൊരു കുഞ്ഞതു വേണം
ഇവരെ പേടിച്ചന്തിമയങ്ങിയാൽ
പെണ്ണിവരാരും പുറത്തിറങ്ങീല

ഒടിവിദ്യയേറ്റൊരു ദേഹമോ പിന്നെയാ
ഒടിയെന്റെയാത്മാവു പേറിടുന്നല്ലോ
ഏകമായലയുന്നൊരാ ദേഹമകലെ
സ്വയമൊടുങ്ങാനുള്ള വഴികൾ തിരയും

ഉടയാടയണിയാത്ത ദേഹത്തിലാണേൽ
കാണാതൊളിപ്പിച്ച കാച്ചിരുമ്പുണ്ടേൽ
പതറാതെ നെഞ്ചും വിരിച്ചങ്ങു നിന്നാൽ
പകൽപോലെയിവരെ തെളിഞ്ഞങ്ങു കാണാം
ഇരുളിൽ മറയുന്നൊരൊടിയനെ കാണാൻ
പഴമക്കാർ ചൊല്ലിയൊരു വിദ്യയിതാണേ

പാടവരമ്പിന്നു റോഡുകളായി
ഇരുളിനെ പിളരുന്ന വഴിവിളക്കായി
കാടും മേടും വീടാൽ നിറഞ്ഞു
ഒടിയനൊളിക്കാനിടവും കുറഞ്ഞു