പുലർകാലമീകൊച്ചുപുൽനാമ്പിലുടലിട്ട
ഒരുമഞ്ഞുതുള്ളിപോലാദ്യപ്രണയം
ഇത്രമേൽനൈർമല്യമോടെപിറന്നൊരാ
കുളിരോലുമൊരുതെന്നലീപ്രണയം
ഒന്നുമേതിരികെയാശിച്ചിടാതുറവിട്ട
തളിരാർന്നൊരനുഭവമീപ്രണയം

വിറയാർന്നഹൃദയത്തുടിപ്പായിരുന്നെന്നിൽ
ആദ്യമായ്ചാരെനീവന്നനാളിൽ
നിന്നെത്തുടർന്നുകൊണ്ടാവഴിവച്ചൊരെൻ
പാദങ്ങളെന്തെതളർന്നിരുന്നു
ആചിരിപോലെമാറ്റേറുമൊരുപുഞ്ചിരി
വേറേതുമില്ലെന്നപോലിരുന്നു
ആമധുമൊഴിപോലെയീഭൂവിൽമറ്റൊരു
മൊഴിപോലുമുദയംചെയ്യാത്തപോൽ

എന്നുമീപുലരൊളിതഴുകിയുണർത്തിയ
പൂക്കൾനിനക്കുള്ളതായിരുന്നു
മാമലയേറിയുദിച്ചുവരുന്നൊരാ
സൂര്യന്റെചിരിയുംനിനക്കുള്ളപോൽ
പാതിമയങ്ങിയകണ്ണിൽതെളിഞ്ഞൊരെൻ
കനവിൽനിറഞ്ഞതോനിൻരൂപവും

രാവിന്റെമാറിലെഅമ്പിളിക്കലയോടു
കുശലംപറയാൻതുടങ്ങിയതും
ഇലകളെതഴുകിവരുന്നൊരാതെന്നലിൻ
കുളിരതുകൂടിപ്രിയമായതും
വിരസമായതുവരെകേട്ടൊരാകിളികളെ
കൊതിയോടെകേൾക്കാൻതുടങ്ങിയതും
നിന്നോടുള്ളൊരീപ്രണയകുസുമങ്ങൾ
എന്നിൽവിരിഞ്ഞതിൽപിന്നെയല്ലോ

നിന്നോടുപറയാനാശിച്ചവാക്കുകൾ
നിൻമുഖംകണ്ടതിൽഇടറിനിന്നു
എന്നിലൊളിപ്പിച്ചപ്രണയത്തളിരുകൾ
ആനോട്ടമേറ്റത്തിൽവാടിയല്ലോ
പറയാതെയറിയാതെയൊരുകുഞ്ഞുതേങ്ങലിൽ
ചാലിച്ചുചേർത്തതാണാദ്യപ്രണയം
ഇന്നുംതുറക്കാതെസൂക്ഷിച്ചുവച്ചൊരാ
പുസ്തകത്താളിലെപീലിപോലെ
മനസ്സിന്റെതാളുകൾക്കിടയിലൊളിപ്പിച്ച
നിറമോലുമൊരുപീലിയാദ്യപ്രണയം