കേരള നിയമസഭയിൽ ബി ജെ പി ക്ക് 140 ൽ 35 സീറ്റ് ലഭിച്ചാൽ അവർ കേരളത്തിൽ സർക്കാർ രൂപീകരിക്കുമെന്ന് ബിജെപി സംസ്ഥാന പ്രസിഡൻ്റ് പറഞ്ഞത് കേരളത്തിലെ ജനങ്ങൾ ഓർക്കുന്നുണ്ടാവും. തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട ജനാധിപത്യം എന്ന ആശയത്തിനോടുള്ള തുറന്ന വെല്ലുവിളിയായിരുന്നു അത്. തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളെയും ജനഹിതത്തെയും എത്രമാത്രം അവഞ്ജയോടെയാണ് മോദിയുടെ പാർട്ടി സമീപിക്കുന്നത് എന്നതിൻ്റെ വ്യക്തമായ ഉദാഹരണം. ഒരു പ്രാദേശിക നേതാവ് ഇപ്രകാരം വീമ്പടിക്കുന്നതിനു പുറകിൽ ബി ജെ പി ഇന്ത്യയിലെ പല സംസ്ഥാനങ്ങളിലും വിജയകരമായി നടപ്പാക്കിയ അട്ടിമറികളുടെ പിൻബലമുണ്ട്. ഒരു പാർട്ടിയുടെ ലേബലിൽ വിജയിച്ച സ്ഥാനാർത്ഥികൾ അതിനെ വഞ്ചിച്ച് അനായാസം ബി.ജെ.പി യിലേക്ക് ചേക്കേറുകയും ജനഹിതത്തിൽ അധികാരത്തിലേറിയ
സർക്കാറുകളെ താഴെ ഇറക്കുകയും ചെയ്യുന്ന പ്രക്രിയയാണത്. ഇന്ത്യയിലെ മിക്ക ബി ജെ പി ഇതര സംസ്ഥാന സർക്കാറുകളും സ്വന്തം പാർട്ടിക്കാർ ഏതു നിമിഷവും കാലുവാരുമെന്ന ഭീതിയിലാണ്. ഫലത്തിൽ തെരെഞ്ഞെടുപ്പ് എന്ന ആശയത്തെത്തന്നെ റദ്ദാക്കുന്ന അവസ്ഥാവിശേഷം. ജനാധിപത്യമെന്ന ആശയം ഇന്ത്യയിൽ മെച്ചപ്പെട്ടുവോ?

ഭരണഘടനയുടെ ഒന്നാം അനുഛേദം പറയുന്നത് ഇന്ത്യ സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ ഒരു സംഘാതം ആണെന്നാണ്. ഭരണഘടനാവ്യവസ്ഥയിൽ നിയമനിർമ്മാണത്തിനു കേന്ദ്രസർക്കാറിനും സംസ്ഥാന സർക്കാറിനും നിശ്ചിതമായ അധികാര മേഖലകളുണ്ട്. സംസ്ഥാനങ്ങൾക്ക് നിശ്ചയിച്ച വിഷയങ്ങളിലും ഏഴാം ഭാഗത്തിലെ കൺകറൻ്റ് ലിസ്റ്റിലെ വിഷയങ്ങളിലും സംസ്ഥാന നിയമസഭകൾ ബില്ലുകൾ ഇറക്കുന്നു. സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ ഭരണഘടനാതലവൻമാരായ ഗവർണർമാരിലാണ് അത്തരം ബില്ലുകളിൽ ഒപ്പുവെച്ച് നിയമമാക്കാനുള്ള അധികാരം നിക്ഷിപ്തമായിരിക്കുന്നത് . അത്തരം ബില്ലുകളുടെയും നിയമങ്ങളുടെയും സാധുത പരിശോധിക്കുന്നത് ഹൈക്കോ ടതികളുടെയും സുപ്രീം കോടതികളുടെയും ഭരണഘടനാ ബെഞ്ചുകളും. നിയമസഭ പാസാക്കുന്ന ബില്ലുകളുടെ സാധുത പരിശോധിക്കുന്നതിന് ഗവർണർക്ക് ഭരണഘടന യാതൊരു അധികാരവും നൽകിയിട്ടില്ല.

എന്നാൽ എൻഡിഎ ഇതര സർക്കാറുകളുടെ ബില്ലുകളിൽ ഒപ്പുവെക്കാതെ അവയിൽ അടയിരിക്കുന്ന ഭൂതങ്ങളായി ഗവർണർമാർ മാറുകയും അതുവഴി സംസ്ഥാന സർക്കാറുകളെ നോക്കുകുത്തികളാക്കുകയും ചെയ്യുന്ന സന്ദർഭങ്ങൾക്ക് നാം സാക്ഷ്യം വഹിക്കേണ്ടി വരുന്നു.

യഥാർത്ഥത്തിൽ ഗവർണർമാർ അമിതമായ വീറ്റോ പവർ ഉപയോഗിക്കുന്നതിനു തുല്യമാണിത്. ചിലപ്പോഴൊക്കെ ബില്ലുകൾ രാഷ്ട്രപതിക്ക് അയക്കുകയും കേന്ദ്ര സർക്കാറിൻ്റെ ഉപദേശത്തോടെ അവയിൽ രാഷ്ട്രപതി തീരുമാനം എടുക്കുകയും ചെയ്യുന്ന അവസ്ഥയും ഉണ്ട്.
മറ്റൊരർത്ഥത്തിൽ നിയമനിർമ്മാണത്തിനുള്ള അധികാരം സസ്ഥാനങ്ങളിൽനിന്നും കേന്ദ്ര സർക്കാറിലേക്ക് മാറ്റുന്ന പ്രക്രിയ ആണിത്. ഭരണഘടനാപരമായ ജനാധിപത്യത്തെ ഇതെല്ലാം എങ്ങിനെയാണ് മുൻപോട്ടു കൊണ്ടുപോവുക?

2017-ൽ മോദി സർക്കാർ ഇലക്ട്രൽ ബോണ്ട് സ്കീം തുടങ്ങിയപ്പോൾ
പറഞ്ഞ അവകാശവാദം അത് രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികൾക്കുള്ള കോർപ്പറേറ്റുകളുടെയും വ്യക്തികളുടെയും സംഭാവനകളെ സുതാര്യമാക്കുന്ന സംവിധാനമാണ് എന്നായിരുന്നു. സംഭാവന നൽകിയവർ സർക്കാറിന്റെ നയരൂപീകരണത്തിലും തീരുമാനങ്ങളിലും സ്വാധീനം ചെലുത്തുമെന്നതിനാൽ ഇലക്ട്രൽ ബോണ്ടുകൾ അഴിമതിക്ക് നിയമസാധുത നല്കലാണെന്ന് ഇന്ത്യയിലെ ഇടതുപക്ഷ പാർട്ടികൾ അന്നുതന്നെ ശക്തമായി എതിർപ്പ് പ്രകടിപ്പിച്ചിരുന്നു. ഈയിടെ സുപ്രീം കോടതി ഇലക്ടറൽ ബോണ്ടുകൾ കൈകാര്യം ചെയ്തിരുന്ന സ്റ്റേറ്റ് ബാങ്ക് ഓഫ് ഇന്ത്യയോട് 2019 മുതൽ 2024 വരെയുള്ള ഇലക്ടറൽ ബോണ്ടുകളുടെ വിനിമയത്തിൻ്റെയും പ്രായോക്താക്കളുടെയും വിശദാംശങ്ങൾ ആവശ്യപ്പെട്ടതോടെ വലിയ ഭൂകമ്പമാണ് ഉരുത്തിരിഞ്ഞത്. അതിന്റെ അലയൊലികൾ ഇനിയും അവസാനിച്ചിട്ടില്ല. ഇതുവരെ ലഭ്യമായ വിവരങ്ങളിൽ നിന്നും മനസ്സിലാക്കാനാവുന്നത് കോർപറേറ്റുകളുടെ പിഴകൾ മുതലാക്കി അവരിൽനിന്നും ഭീമമായ തുകകൾ തട്ടിയെടുക്കാനുള്ള ഒരു കൂറ്റൻ യന്ത്രത്തിന്റെ പ്രവർത്തനമാണ്. പൊതുജനതാത്പര്യങ്ങളെ ഹനിക്കുന്ന പദ്ധതിയായിരുന്നു ഇലക്ടറൽ ബോണ്ടുകൾ എന്നത് സ്പഷ്ടമായിക്കഴിഞ്ഞു. രാഷ്ട്രീയ പ്രവർത്തനം കൂടുതൽ സുതാര്യമാവുമെന്ന ബി.ജെ.പി വാദത്തിൻ്റെ നേരെ വിപരീതമാണ് അരങ്ങേറിയത്. നമ്മുടെ ജനാധിപത്യം ഇത്തരമൊരു കൊടിയ അഴിമതി കാംക്ഷിക്കുന്നുണ്ടോ?